به رنگ ایمان

خوشا آن‌که در تنور دنیا پخته می‌شود و به هیچ سنگی نمی‌چسبد

حاج اسماعیل دولابی با زبانی ساده و تصویری، حقیقتی عارفانه را بیان می‌کند:

🪐 خوشا آن‌که در دنیا به هیچ سنگی نمی‌چسبد

دیدی وقتی نانوا خمیر نان سنگک را روی سنگ‌ها می‌گستراند و در تنور می‌گذارد، چه می‌شود؟

خمیر به سنگ‌ها می‌چسبد؛ اما هرچه حرارت تنور بیشتر شود، نان پخته‌تر می‌گردد و از سنگ‌ها جدا می‌شود.

🔹 این است حکایت انسان و دنیا…

حرارت سختی‌ها، امتحانات و رنج‌ها، همان آتشی است که ما را می‌پزد.

آدمی هرچه در این آتش صبر و ایمان بگیرد، پخته‌تر می‌شود و دلش از سنگ‌های دنیا جدا‌تر.

سنگ‌ها همان تعلقات دنیایی هستند؛

ماشین من، خانه من، موقعیت من، نام من، “من” و “من”هایی که دل را سنگین می‌کنند.

و آن‌گاه که نوبت بیرون رفتن از تنور دنیا می‌رسد،

سنگ‌ها را از نان جدا می‌کنند…

خوشا به حال آن‌که پیش از آن، دلش از این سنگ‌ها جدا شده باشد.

✨ پختگی یعنی رهایی از چسبندگی؛

آزادی یعنی سبک شدن از تعلقات.

و خوشا آنان که در تنور داغ زندگی،

به‌جای سوختن، پخته شدند.

📚 برگرفته از بیانات عارف الهی، حاج اسماعیل دولابی (ره)